เรื่องเสียว เสียว แบล๊กเมล์..เลือกไม่ได้
“คุณแบมคะ คอมพ์ที่บ้านของคุณ ให้พี่กมลไปดูให้ก็ได้นะคะ พี่กมลแกเก่งทางนี้ค่ะ”
“อ๋อเหรอ ดีๆ แบมกำลังปวดหัวกับคอมพ์ที่บ้านมากๆ เลย นี่ก็ใกล้จะเลือกตั้งแล้ว……………..”
ผมเงยหน้ามอง นักการมืองสาวไฟแรง ตามที่น้องพนักงานของพรรคบอก คุณแบม นักการเมืองสาวที่ผมแอบชอบมานาน หลังจากที่ผมสมัครเข้ามาเป็นเจ้าหน้าที่ของพรรค ได้เดือนกว่าๆ นี่เอง
“อาทิตย์นี้เลยนะ คุณ เอ่อ กมลใช่ไม๊คะ”
“ครับผมกมล…….”
“อาทิตย์นี้แบมอยู่บ้านนะคะ มาสักกี่โมงดีคะ…”
“เก้าโมงเช้าเลยก็ได้ครับ…….”
“สิบโมงดีกว่า แบมอยากตื่นสายๆ มั่ง ตกลงนะคะ”
ผมมองร่างอวบขาว เดินลับตาไปขึ้นรถประจำตำแหน่ง ออกจากสำนักงานไป แล้วก็ต้องชะงักกึก.เมื่อน้องในสำนักงานแซว
” ไงพี่กมล มองตาค้างเชียวนะ เดี๋ยวก็เหมือนหมาเห็นยานอวกาศหรอก….”
“ก็เธอสวยน่ารัก นี่นา ตัวจริงสวยกว่าในโทรทัศน์เป็นร้อยๆ เท่าเลย……….”
จนถึงวันอาทิตย์ ผมขับรถมาตามแผนที่ที่ได้รับ มาจอดที่บ้านหลังใหญ่ กำแพงสีขาวนวล ผมจอดรถข้างนอกแล้วกดกริ่งเรียก สักพักนึงมีเด็กคนงานในบ้านออกมาสอบถาม และเปิดให้เข้าไปข้างใน เพราะคุณแบมสั่งเอาไว้แล้ว
“คุณแบมท่านให้คุณขึ้นไปที่ห้อง ได้เลยค่ะ แต่ตัวท่านออกไปธุระข้างนอก บ่ายถึงจะกลับมาค่ะ เดี๋ยวจะพาไปนะคะ”
สิ้นคำเด็กสาวรับใช้พาผมเดินเข้าไปยังตัวบ้าน มองมองไปรอบๆ บ้าน มีสระว่ายน้ำ มีสวนที่จัดไว้อย่างสวยงาม ผมพูดกับเด็กรับใช้
“บ้านนี่สวยมากเลยนะครับ แล้ว………”
“ปรกติเมื่อก่อนคุณท่านอยู่อีกบ้านนึงค่ะ ตอนหลังย้านมาอยู่ที่นี่ต่างหาก”
ผมเดินเข้าไปถึงห้องของนักการเมืองสาว ห้องหับจัดไว้เป็นอย่างดี ผมลงมือดูคอมพ์ว่ามันเป็นอะไร สักพักเด็กสาวก็เอาน้ำและของทานเล่นมาเสริฟ ผมขอกาแฟแก้วนึง แก้ง่วง จากนั้นผมก็นั่งทำคอมพ์ไปเรื่อยๆ พอเด็กสาวขอตัวไปทำงานอื่น ผมก็เดินสำรวจรอบๆ ห้อง
ในห้องน้ำ และไม่รู้ว่าเป็นโชคของผมหรืออย่างไร ในตระกร้าหวายภายในห้องน้ำ ผมเห็นกางเกงในสีขาวนวล และเสื้อในอีกหนึ่ง ผมลังเลอยู่สักพัก แต่มือไวกว่าความคิด ผมก้มลงหยิบกางเกงในตัวนั้นขึ้นมา บอกตามตรง ผมเคยแอนตี้พวกที่ขโมยกางเกงในสาว หรือทำกามกิจใดๆกับกางเกงในผู้หญิง แต่คราวนี้เหมือนผีห่าซาตาน มันดลใจให้ผมยกกางเกงในจากตระกร้านั้นสูดดม
ผมนึกเอาว่ามันคงเป็นของคุณแบมเจ้าของห้องนั่น กลิ่นหอมหวลอบอวล คราบขาวๆ จางๆ ยังติดอยู่ กลิ่นที่มันหอมติดจมูก บอกไม่ได้ว่ามันมีกลิ่นยังไง แต่ดมแล้วก็อยากดมอีก
ผมเองกลัวว่าเด็กรับใช้จะเข้ามาเห็น เลยสูดดมอีกทีและวางเอาไว้อย่างเดิม กลับมานั่งลงโปรแกรม แต่ในใจกระวนกระวายสิ้นดี เนื่องด้วยยิ่งคิดยิ่งอยากจะดมอีกและผมก็ทนไม่ไหวเดินเข้าไปในห้องน้ำ หยิบมันขึ้นมาอีกครั้งนึง
แต่คราวนี้ผมลองเปิดลิ้นชักต่างๆ ดูเรื่อยเปื่อยๆ จนถึงลิ้นชักล่างสุด ผมสังเกตเห็น วัตถุชิ้นนึง และอีกชิ้น และอีกชิ้น มันทั้งสามแตกต่างกันที่ลักษณะภายนอก สีก็แตกต่างกัน แต่ที่มันเหมือนกันก็คือ…
เจ้าสิ่งนั้นมันคือ ไวเบรเตอร์ !!!
มันมีลักษณะที่แตกต่างกันออกไปทั้งสามอัน ถ้าตาผมไม่ฝาดไป ผมเห็นอันนึงมีคราบบางๆ ติดอยู่ด้วย… ดูเหมือนเจ้าของจะไม่ได้ทำความสะอาดมันก่อนเก็บ
นั่นสิ ใครล่ะที่ใช้มัน 
ผมคิดๆ และแน่ใจด้วยว่า มีคนๆ เดียวเท่านั้นที่ใช้เจ้าสิ่งนี้ และเป็นคนๆ เดียวกับเจ้าของห้องนี้ด้วย อย่างไม่ลังเล ผมยกมันขึ้นมาสูดดม ตรงบริเวณคราบดวงๆ นั้น
อืม……..ผมเพริดอารมณ์ไปกับมันอย่างช่วยไม่ได้
ตอนนั้นผมคิดอะไรได้อย่างนึง และไม่คิดว่า มันจะนำผมไปพบกับอะไรที่คาดไม่ถึงในกาลต่อมา
ข้างๆ โต๊ะคอมพ์มีกล่องใส่บางสิ่งเอาไว้ ผมก็หยิบเปิดออกดู ก็เห็นเจ้าอุปกรณ์แบบเดียวกัน แต่อันนี้จะดูมีปุ่มปม มากกว่าอันอื่นๆที่อยู่ ในห้องน้ำ
และอันนี้ดูเหมือนว่า มันจะเพิ่งผ่านการใช้งานได้ไม่ถึง 24 ชั่วโมงนี่เอง !
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมา และถ่ายไปรอบๆ ห้อง รูปต่างๆ ของเจ้าของห้อง และเจ้าสิ่งที่ว่านี้ด้วย ผมถ่ายเก็บเอาไว้ทุกซอกทุกมุม แล้วก็กลับไปนั่งลงโปรแกรมต่อ…
เด็กรับใช้เรียกให้ผมลงไปกินอาหารว่างตอนเที่ยงกว่า จากนั้นผมก็กลับขึ้นมาทำงานต่อ จนบ่ายสอง เสียงใสๆ ก็ดังขึ้นที่ด้านหลัง
“เป็นยังไงบ้างคะ คุณกมล……”
“อ้อ คุณแบม ..เรียบร้อยครับ อีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว….”
“ทานอะไรหรือยังคะ..”
“ครับ เรียบร้อยแล้วครับ”
ผมลอบมองเรือนร่างของหญิงสาวร่างใหญ่ นักการเมืองชื่อดัง วันนี้เธอใส่กางเกงยืดสามส่วนหลากสี เสื้อยืดคอกลมกว้าง เธอแต่งตัวดูน่ารักอ่อนวัย แตกต่างกับชุดสูท ที่เธอใส่เวลาทำงานการเมืองมากนักผมแนะนำเธอ เกี่ยวกับการใช้โปรแกรมต่างๆ และรายละเอียดเกี่ยวกับคอมพ์ของเธอที่เสีย เธอนั่งอยู่ด้านข้าง มองไปยังหน้าจอ แต่ผมแอบลอบมองที่คอเสื้ออันกว้างของเธอ หน้าอกใหญ่อวบ สีขาวนวลน่าลูบไล้ คุณแบมนักการเมืองสาวไม่ได้ระวัง สายตาของผม ที่กำลังชำเลืองอย่างเมามัน พลางจมูกก็สูดกลิ่นหอมของเรือนร่างของคุณแบมตลอดเวลา พลันอารมณ์และตัญหาก็ก่อกำเนิดจนยากที่จะระงับ
ผมล้วงมือหยิบเจ้าเครื่องมือปรนเปรอสวาทของเธอออกมาวางข้างหน้าโต๊ะคอมพ์ ทันทีที่เธอเห็น ก็มีสีหน้าตกใจอย่างที่สุด
“ว้าย??? คุณกมล เอามาจากไหนคะ?…………………”
“ผมเจอที่ในกล่องข้างโต๊ะครับ……………..”
“ตายจริง แบม…………….แบม…….เอ่อ……….มันไม่…………………..”
สีหน้าสดใสพลันหม่นหมองทันที เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นที่หน้าผากของเธอ แม้อากาศภายในห้องจะเย็นสบาย
ผมเองยอมรับว่าครั้งนี้เดิมพันด้วยความเสี่ยงคุกเสี่ยงตะรางอย่างมาก เพราะถ้าผมกลับบ้านไปเฉยๆ ทุกอย่างก็จะไม่เกิด แต่กลิ่นหอมและความอยากมันบังคับให้ผมต้องทำ
“คุณแบม..มีอีกสามอันในห้องน้ำ………….”
“คุณกมล ..คุณมีสิทธิ์อะไรมารื้อค้นของดิฉันอย่างนี้…………….”
“ผมถ่ายรูปเอาไว้หมดแล้วครับคุณแบม……”
“อะไรกัน นี่แก …….แกต้องการอะไร……จะแบล๊กเมล์ฉันหรือไง..”
“เปล่าเลยครับ ผมก็ทำตามที่ผมอยากทำ ทุกอย่างมันบังเอิญ………”
“แล้วถ่ายรูปเอาไว้ทำไม…นี่ เอามานี่ ถ่ายอะไรไว้บ้าง…………………”
นักการเมืองสาวชื่อดัง พยายามจะเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงของผม สีหน้าเธอตอนนี้ดุดันน่ากลัว
“เอามานะ แก ไอ้คนเลว….ไอ้…ทำไมทำแบบนี้ ……ใครรับแกเข้ามาทำงานนะ…..ใครกัน ……ไอ้เลว….ชั่วที่สุด พ่อแม่แกไม่สั่งสอนใช่ไม๊ พ่อแม่แกก็เลวด้วย……”
“คุณแบมเฉยไว้ดีกว่าครับ ผมจะลบมันออกก็ได้ แต่ถ้าคุณแบมยอมอะไรผมสักอย่างนึง……..”
“ไอ้คนเลว แกจะเอาอะไร….ฉันไม่มีวันยอมแกแน่…..แกจะเอาเงินเหรอ….ได้ ฉันจะให้แก แล้วออกไปจากที่นี่ ทิ้งโทรของแกเอาไว้ด้วย ไม่ยังงั้นฉันจะแจ้งตำรวจ”
“คุณแบมใจเย็นๆ นะครับ สิ้นปีจะมีการเลือกตั้ง ถ้าเรื่องนี้เผยแพร่ออกไป คุณแบมคงรู้ว่ามันจะเกิดผลเสียอะไรกับคุณบ้าง……..”
“แกจะขู่ฉันเหรอ ไม่มีละ ที่ฉันจะยอม….”
“คุณแบมรู้แล้วเหรอครับว่าผมต้องการอะไร……………..”
“อะไร แกต้องการอะไรไอ้คนเลว…………..”
“ผมอยากจะ………………..”
“ไอ้บ้าๆๆๆๆ ไอ้สารเลว……ไอ้ๆๆๆๆๆๆ…………………….”
“คุณแบมยังไม่รู้เลยว่าผมต้องการอะไร………..”
ผมเอามือรับการตบและข่วนจากนักการเมืองสาวขวัญใจของใครหลายๆ คน จริงอยู่เราพูดกันหลายต่อหลายประโยค แต่คำพูดของคุณแบม เพียงกระซิบได้ยินกันสองคนเท่านั้น แกคงจะอายคนในบ้านหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป
“แกจะเอาอะไรบอกมา แล้วรีบออกไปจากบ้านนี้ แล้วออกไปจากที่ทำงานด้วย ออกไปเลย”
“ผมจะลบทุกอย่างในเครื่อง ถ้าคุณแบมฟังข้อเสนอของผมสักนิด…….”
“อะไรว่ามา…หรือว่าแกจะ…กับฉัน…..ไอ้บ้าๆๆๆ ไอ้คนบ้าๆๆๆๆ………..”
ผมชักเหลืออด เพราะเริ่มเจ็บปวดจากการทุบตีและตบ ผมพูดกับแกอีกครั้งนึงอย่างใจเย็น
“ผมไม่ได้อยากจะมีอะไรกับคุณแบมหรอกครับ ผมเพียงแต่……….ขอดมกลิ่นตรงนั้นและขอใช้ลิ้นสัมผัสนิดเดียวเท่านั้น ..แล้วผมก็จะไปแล้ว…..”
“ไอ้บ้าๆๆๆๆๆ…..ไอ้เลว..เลวมาก…ใครจะไปยอมรับเรื่องบ้าๆ ของแกได้……….”
“งั้นผมคงจะไปพร้อมกับรูปไอ้เครื่องมือสี่ชิ้นนี้ และรูปห้องคุณแบม…”
“ใครจะไปเชื่อแก..ไอ้บ้า…ไม่มีใครเชื่อแกหรอก………..”
“ไม่มีใครเชื่อ…..แต่อย่าลืมนะครับ….ชื่อคุณแบมก็จะต้องเสียอย่างแน่นอน สังคมไทยคุณแบมเองก็รู้ดี…………”
“ไอ้บ้า ชาติชั่วที่สุด ใครๆ..ใครใช้แกมา..ใครใช้แกมาทำลายชั้น..หา.บอกมานะ..ไอ้……………….”
ผมโดนทั้งหยิกทั้งตบจนหูหัวแดงไปหมดจนจนทนไหวต้องยื่นคำขาด
“ผมขอแค่นี้ เรารู้กันสองคน ขอเวลาไม่เกินห้านาที ถ้าคุณแบมตกลง ตามที่ผมบอก หลังจากนั้นผมจะกลับไปพร้อมกับทิ้งหรือทำลายมือถือผมทันที”
ความเงียบภายในห้องกลับมา… ภาพข้างหน้าคือคุณนักการเมืองสาวร่างอวบใบหน้าสวย ตอนนี้ทำตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ เธอมาแนวใหม่เอาน้ำเย็นเข้าลูบผม ซึ่งผมเองคิดว่ายังไงก็ไม่ได้ผล
“คุณกมล…ลบทิ้งเถอะนะคะ..สงสารฉันบ้างเถอะ คุณก็รู้ว่าเรื่องแบบนี้เราไม่ใช่สามีภรรยาหรือแฟนกัน เค้าไม่ทำกันหรอก แบมเองยังไม่เคยมีใคร เรื่องที่เขาลือกันมันก็เป็นข่าวลือ แบมยัง…………แบมยังไม่เคย……คุณกมลก็เห็น ไอ้สี่อันเนี่ย แบมซื้อมาตอนไปเมืองนอก แบมๆๆ ฮือ……………….”
ผมเองแทบใจอ่อนเมื่อมองเห็นน้ำตาผู้หญิง มันสะเทือนใจมากพอดู เพราะโดยปรกติผมเองก็ไม่ได้อยากทำแบบนี้ๆ แต่นี่ทุกอย่างมันล่วงเลยมาถึงอย่างนี้ ผมถอยไม่ได้แล้ว
“คุณแบม..ผมขอดมและสัมผัสตรงนั้นของคุณนิดเดียวเท่านั้น แล้วผมจะไป…………………………..”
“โธ่…ไม่มีทางอื่นเลยเหรอ…………………………………..”
เราสองคนอยู่ในอากัปกริยาต่างกัน ผมเองยืนอยู่ข้างโต๊ะคอมพ์ เธอนั่งอยู่ตรงปลายเตียงแล้วผมก็ได้ยินประโยคนึง ทำให้ผมต้องสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
“ก็ได้ แต่ให้เวลาหนึ่งนาทีเท่านั้น ฉันจะจับเวลาด้วย…………….ฮึ……….”
ผมลุกเดินเข้าไปหาเธอ แต่เธอเดินออกไปปิดม่านล๊อกประตู และปิดไฟทั้งหมด แต่ถึงยังไงมันก็กลางวัน แสงรำไรยังฉายเข้ามาพอเห็นอะไรบ้าง นักการเมืองสาวค่อยๆ ถอดกางเกงยืดออกช้าๆ พอลงมาได้นิดนึงก็ชะงัก แต่ก็ดึงลงจนหลุดลงในที่สุด
“เร็วๆ แล้วเอาโทรฯ ออกมาด้วย ฉันจะถือเอาไว้…..”
“ถอดกางเกงในด้วยนะครับ…ผม….เอ่อ….”
“บ้าๆๆ แกนี่บ้าแน่ๆ………….”
คุณแบมถอดกางเกงในออกลงกองที่พื้น แต่เอาเสื้อยืดบังเอาไว้ ผมคุกเข่าลงที่ด้านหน้า แล้วค่อยๆ เอามือดันขาของเธอออก มือของเธอยังคงปิดตรงร่องสวาทอยู่ ผมค่อยๆ ดึงออกแล้วก้มลงสูดดม กลิ่นหอมอบอวลฟุ้งจมูก ผมพยายามสูดดมให้มันเข้าไปในฆานประสาทอย่างจะจดจำกลิ่นนี้ไปจนวันตาย ผมแลบลิ้นตวัดเลียเบาๆ ช้าๆ กลีบเนื้ออ่อนนุ่มสองข้างไหวระริก รสชาติเค็มหวานปะปนแยกไม่ออก ผมดูดเลียและดุนเม็ดสวาทขึ้นลงตามจังหวะลิ้น เสียงเบาๆ จากปากนักการเมืองสาว แผ่วมา…
“อีกสามสิบวินาทีนะ…..พอบอกให้หยุดก็หยุดนะ…………..”
ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น ค่อยๆ เลียจากช้าเป็นเร็วขึ้น ผมเอานิ้วชี้ค่อยๆ สอดเข้าไปช้าๆ เบาๆ…..
“อา…เธอทำอะไร…อุ๊ย.เอาออก….อย่าๆ…เอาออก จะหมดเวลาแล้ว………”
ผมยังเลียอยู่ไม่หยุดและยังเอานิ้วดันเข้าดันออก น้ำเหนียวๆ ใสๆ ตอนนี้เยิ้มออกมาจากร่องสวาทของเธอเป็นมันปลาบ และติดนิ้วของผมออกมาด้วย ผมมีความรู้สึกว่ามันน่าจะเลยเวลามามากแล้ว แต่ทำไมถึงไม่มีเสียงบอกให้หยุดจากปากของเธอเลย ผมเองยังไม่หยุดสบัดลิ้น ยังคงเลียผ่านขึ้นลงบนแคมสวาทของเธอ และร่องภายใน ก็ยังคงถูกแหย่ด้วยนิ้วของผม
“อูยย…………เธอ….มะ..หมดเวลา..แล้ววว……อาาา……เธอ……อู ย ยยยยยยยยย……………. ให้เวลาอีกนิดเดียวนะ………………อืม มมมมมมมมม……………………………”
ผมแอบยิ้มในใจ และยังคงเลียอย่างเมามัน…
”อูยย…คุณกมล แบมๆ..อูวววว…………..พอๆๆ……….พอ แล้ววววววววว………………………..”
คุณแบมร้องเสียงหลงเมื่อผมดูดติ่งสวาทของเธอ นิ้วของผมรับรู้ถึงความผิดปรกติภายในร่องสวาทได้อย่างดี เพราะมันตอดตุบๆ ขาทั้งสองข้างของท่านนักการเมืองสาวแสนสวยตอนนี้หนีบหัวของผมแน่น มือสองข้างของเธอกดหัวของผมแทบจะเรียกได้ว่าจะให้มันจมลงไปกับตรงนั้นสักพักนึง เธอค่อยคลายทุกส่วนออกจากกัน ผมเองดึงนิ้วออกมา แล้วก็ดูดเลียน้ำใสๆ ที่ติดนิ้วมาจนหมด
“พอเถอะนะ หมดเวลาแล้ว เอาโทรศัพท์ มาให้ฉันด้วย……”
คุณแบมลุกขึ้นดึงกางเกงในและกางเกงยืดใส่กลับอย่างเดิม ผมเองส่งโทรฯให้กับเธอ ดูเธอพยายามจะทำอะไรกับโทรฯของผม แต่ก็ไม่สำเร็จ
“เอ้า..ลบให้หมดนะ..เร็ว แล้วไปได้แล้ว………..”
ผมลบรูปในเครื่องให้เธอดู และลุกขึ้นหยิบของและออกจากบ้านเธอ ด้วยความอาลัยและอยาก ในใจก็คิดเสียดายที่ยังไม่ได้เอาท่อนสวาทใส่เข้าไป ถ้าเอาเข้าไปก็คงจะได้อย่างแน่นอน แต่เธอดันเสร็จซะก่อน ผมขับรถออกมากลับมาบ้าน นอนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกอย่างยังจำฝังในสมองและจิตใจ กลิ่นและรสชาดของคุณแบมยังหมอหวลอบอวลติดจมูก จนผมทนไม่ไหวต้องเข้าไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ สามวันผ่านไป มีเสียงโทรฯ ดังขึ้น
“พี่กมล ทำไมไม่มาทำงาน..คอมพ์ที่สำนักงานเสียหลายตัวเลยนะพี่…………..ฯลฯ”
ผมฟังอีกหลายประโยค จนเด็กสาวที่ทำงาน คนที่แนะนำผมให้ผมไปซ่อมคอมพ์ ที่บ้านคุณแบมจนเธอพูดจบ
“คุณแบมแกไล่พี่ออกแล้ว……………”
”หา…อะไรนะพี่….พูดเป็นเล่น…เมื่อเช้าตอนเธอเข้ามาที่นี่ ยังถามถึงพี่อยู่เลย และฝากอีกด้วยว่าให้พี่เข้ามาทำงานให้เรียบร้อย………”
ผมอึ้งอยู่พักใหญ่ งงอยู่เหมือนกัน ในใจก็นึกอยากจะกลับไปที่สำนักงงาน อีกใจนึงก็รู้สึกละอาย ไม่กล้าไปพบหน้าคุณแบม นั่งตัดสินใจอยู่นาน คิดว่ายังไง เอาวะ ลองเธอ(คุณแบม)เรียกให้กลับไปแบบนี้ ต้องมีอะไรสักอย่าง ผมเลยตัดสินใจกลับไปที่สำนักงานราวๆ เที่ยง พอไปถึงก็วุ่นวายเพราะคอมพ์และระบบแลนด์ภายในมีปัญหา แต่ละคนก็โวยวายว่าผมหายไปไหนมา สุดท้ายเกือบสี่โมงทุกอย่างก็เรียบร้อย ระหว่างที่ผมทำงาน ผมเห็นคุณแบมแวะเข้ามาที่สำนักงาน ผมแอบก้มหน้าไม่มองแก จนราวๆ หกโมง คนในสำนักงานกลับกันจะหมด มีผม เสมียนอีกคนนึงและคนขับรถของคุณแบมยังคงนั่งอยู่ด้านใน สักพักนึงมีโทรศัพท์ดังออกมาที่โต๊ะผม
“คุณกมล..เข้ามาพบฉันหน่อย…..”
“คะ..ครับ….”
ผม ค่อยๆ ลุกเดินเข้าไปในห้องทำงานของเธอ ผมทำอะไรไม่ถูก เมื่อคุณแบมมองหน้าผมเฉยๆ อยู่นาน ผมเองก็อึกอักบอกไม่ถูก เธอจะพูดอะไรก็ไม่พูด ผมเองก็ไม่กล้าพูดอะไร เพราะรู้ว่าตัวทำอะไรไว้ จนในที่สุด
“พรุ่งนี้ ฉันจะไปสุพรรณฯ คุณกมลว่างก็ไปด้วยกัน เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยกัน.. ไปได้.อ้อ…เรียบร้อยดีใช่ไม๊….เรื่องนั้นน่ะ…..”
“ครับ………..”
“เอาล่ะ ไปได้แล้ว……”
ผมเทลมหายใจพรูออกทางปาก เมื่อเดินออกมาข้างนอก ในใจก็สับสนไปหมด กลับมาบ้าน น้องๆ ก็งงว่าผมทำไมดูเลื่อนๆ ลอยๆ พิกล จนรุ่งขึ้นอีกวัน ผมไปถึงสำนักงานพร้อมกับเสื้อผ้าที่เตรียมเอาไว้ จากคำบอกเล่าของน้องที่สำนักงานบอกว่า คงจะค้างสองวัน ผมก็เลยตระเตรียมข้าวของเอาไว้ ผมนั่งรถตู้อีกคันนึงกับเด็กในสำนักงาน ส่วนคุณแบมนั่งอีกคันนึง ราว 11 โมง รถมาจอดที่บ้านหลังนึง ใหญ่โตมโหรทึก ผมดูรอบๆ บ้าน ไม่สุดลูกตา สักพักรถเลี้ยวมาจอดที่ด้านหน้าตัวอาคารไม้หลังใหญ่ ผมต้องตะลึง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้พบกับ คุณ บ………และอดีตรัฐมนตรีอีกสามคน แต่ละคนออกมาเดินด้วยชุดลำลองสบายๆ มีคนเอากระเป๋าของทุกคนไปเก็บ และไปนั่งรับประทานอาหารกัน คุณแบมแยกไปทานในห้องใหญ่กับพวกบิ๊กเนม ผมกับพวกเด็กๆ ในสำนักงานและผู้ติดตามต่างก็นั่งกินกันอีกที่นึง ผมเริ่มงานหลังจากอาหารมือกลางวันผ่านไป เตรียมห้องประชุมสำหรับวันพรุ่งนี้ งานเยอะพอสมควร เพราะมีคนมาประชุมกันเยอะ จะมีอะไรผิดพลาดไม่ได้ เพราะคุณแบมนั่นเอง รับรองกับท่าน บ….. เกี่ยวกับความสามารถในการจัดการอุปกรณ์การประชุม จวบจนผ่านอาหารค่ำ ผมก็ได้รับเกียรติให้นอนห้องเดี่ยวภายในบริเวณอาณาจักรยิ่งใหญ่ ของตระกูล ศิลป………….. ราวเที่ยงคืน อาบน้ำเสร็จเรียบร้อย ผมเคลิ้มๆ จะหลับก็ได้ยินเสียงโทรฯ จึงรับ
“คุณกมล นอนหรือยังคะ……”
“ยะ…..ยังครับ คุณ..บ…….แบม”
“ไม่ต้องเรียกชื่อนะ เอาเป็นว่าฉันมีอะไรวานคุณหน่อย มาที่ห้องฉัน… รู้ใช่ไม๊ว่าอยู่ตรงไหน ใครถามก็บอกว่าเดินเล่น….ตามนี้นะ………..”
ผมนั่งเกาหัวแกรกๆ แล้วก็ลุกขึ้น ข้างนอกเริ่มเงียบสงัด ผมรู้ว่าคุณแบมพักที่ตรงส่วนไหนของบ้าน ดูๆ ไปที่นี่ใหญ่ว่ารีสอร์ทหรูๆ ที่เคยไปมาเสียอีก มีคนรับใช้กำลังเก็บข้าวของอยู่บ้างประปราย ผมเดินเลียบๆ เคียงๆ มาถึงหน้าห้องๆ นึง เคาะประตูเบาๆ สักพักประตูก็เปิด ภายในห้องเย็นฉ่ำไปด้วยแอร์ ไฟสลัวๆ
“ปิดประตูด้วย…………..”
ผมล๊อกประตูแล้วเดินเข้ามาด้านใน ที่โซฟามีร่างนึงนั่งอยู่ สักพักร่างนั้นก็ลุกขึ้นมา
“คุณกมล……….”
“เพี๊ย! ”
ผมหน้าสะบัดไปตามแรงตบจากมืออวบหนาของคุณแบม
“เพี๊ย !”
อีกครั้งที่ผมโดน แต่คราวนี้เป็นข้างซ้าย ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่ง สมองกำลังสับสน สายตายืนมองร่างอวบในชุดนอนบางเบาสีเหลืองนวล บัดนี้เจ้าของร่างนั้นยืนมองมาที่ผมด้วยใบหน้าเรียบเฉย หากแต่ริมฝีปากเม้มเอาไว้ แบบคนโกรธ
“ทำไมนะ ทำไมคุณถึงได้ทำกับฉันแบบนั้น……..?…..”
“ผะ..ผะ..ผม ผมๆ”
“คนบ้าๆๆๆๆ……………………………ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ บ้า !.”
คุณแบมเจ้าของเรือนร่างอวบใหญ่ในชุดนอนสีเหลืองเดินมาทุบตีผม พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้น และในที่สุด ก็โผเข้ากอดผมไว้
“แบมอยากลืม แต่มันลืมไม่ได้ ฮือๆๆๆๆ…………คุณทำกับแบมอย่างนี้ได้ยังไง ฮือๆๆๆๆ…………….แบมๆ…..”
ผมหยุดการพูดของเธอเอาไว้ด้วยลิ้นผม ดันมันเข้าไปในปากของเธอ และจากนั้น ต่างคน ต่างสัมผัสลิ้นของกันและกัน สองมือผมประคองเต้านมอวบอัดทั้งสองข้างเอาไว้ในมือ มันหยุ่นมือ เต่งตึง และชูชัน ผมค่อยๆ ไซร้ซอกคอลงมา และสลับกันเลียดูดหัวนมทั้งสองข้าง ชุดนอนบางเบา ตอนนี้มันหลุดร่วงลงไปแล้ว ร่างอวบใหญ่ตอนนี้นอนพาดลงบนที่นอน ผมเองรับรู้อย่างเดียวว่า วันนี้คือวันที่สวรรค์ประทานมาให้ผม มีความสุข และผมจะใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด และความสุขของผมจะถูกแบ่งให้กับคุณแบมครึ่งนึง…
“อูยย………..อย่าค่ะ อืมมมมม…………อูยยยยยยยยยยยย…………………… แบมๆๆ แบมๆๆ เสียววววววววววววววววววววววววววว………………………. โอววววววววววววววววววววววววววววว ว ว ว…………………………………..” ผมตวัดลิ้นเลียไปจนทั่วบริเวณร่องสวาทของเธอ แล้วก็ดุนลิ้นเข้าไปด้านใน จากนั้นก็กระดกลิ้นขึ้นลง จนคุณแบมเธอครางครวญไม่หยุด… สองมืออวบนุ่มของเธอก็ขยี้เส้นผมของผมอย่างเมามัน บางจังหวะที่ผมสบัดลิ้นเร็วขึ้น ……………………………… คุณแบมก็แทบจะหยิกทึ้งผมของผมให้หลุดติดมือ ผมเลียจนพอใจ กลิ่นหอมหวานติดปลายจมูก ผมค่อยลุกขึ้นช้าๆ ภาพตรงหน้าคือคุณแบม นักการเมืองสาวที่ติดใจรสสวาทจากปลายลิ้นของผม กำลังนอนหลับตาพริ้ม ลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้างบุ๋มลงไปเห็นได้ชัด ผมไม่รอให้จังหวะต้องเสียไป ผมค่อยๆ เอาท่อนสวาทของผมดันช้าๆ เข้าที่บริเวณร่องสวาทของเธอ
“อูยยยยยยยยย……………….กมล……เบาๆ….แบมๆ…..แบม….เจ็บค่ะ……………. อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา า า า า า า า า า า า……………………………. อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ม ม ม ม ม ม ม ม …………………………”
“ดอกทอง……….เจ็บเหรอแค่นี้ ของปลอมอันตั้งบะเริ่มเทิ่ม” ผมคิดในใจ หลังจากได้ยินคุณแบมบอกว่าเจ็บ ! ผมยังค่อยๆ ดันเข้าไปช้าๆ … แต่ก็จริง เพราะมันคับติ้วเหมือนของเด็กสาวๆ แต่ก็ไม่ยากเย็นอะไร สักพักเดียว มันก็เข้าไปสุด ผมค่อยๆ ดึงเข้าดึงออกช้าๆ ……
“อูยยยยยยยยยยกมล….ซี๊ดส์สสสสสสสสสส…………………….เสียวจัง เลยยย ย ย……. แบม เสียววววววววววววววววว………………….อาาาาาาาาาาาาาา า า า…………………….. กมล ขาาาา………. ช่วย แบม.ม.ม…ด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย……………………………. ……………………………………………………………..” ยังไม่ทันที่ผมจะได้ขยับเท่าไหร่ คุณแบมเธอก็เสร็จซะแล้ว ผมก้มลงดูดเลียนมสองข้างของเธอ ให้เธอรู้สึกผ่อนคลาย แล้วผมก็เริ่มดันท่อนสวาท เข้าๆ ออกๆ อีกครั้ง … ผมลอบมองหน้าของคุณแบม คิดในใจว่า
“มันไม่น่าเชื่อ นักการเมืองสาวที่มีข่าวกับหัวหน้าพรรคที่ซื้อเธอมาราคา 30 ล้าน และมีข่าวกับไอ้น้องเขยจอมวิปริต วิตถาร อ้อ! ไอ้เปรตฟลุ๊กนั่นเอง ผมมองหน้า แก้มขาวเนียน ปากอวบอิ่ม ใบหน้านี้เองที่ผมแอบฝันมานาน บัดนี้เธอมานอนอยู่ตรงหน้า ท่อนสวาทของผมฝังตัวเข้าไปในร่องสวาทของเธอ” ผมคิดได้แค่นี้… รู้สึกว่าท่อนสวาทของผมมันกำลังจะทนไม่ไหว ผมขยับเร็วขึ้นๆ จนเธอร้องครางอีกครั้ง
“อูวววววววววววววววว……………..ก ม ล ขาาาาาาา…….แบมเสียวววววว ว ว ว………….. แบม.ม.ม…..เ สี ย ว ว…อี ก.ก….แล้ววววววววววววววววววววว………………………………… อืมมมมมม…………..ก ม ล ขาาาา…… แบมๆๆๆๆๆๆ…………….เสียวเหลือเกิน.น.น.น…… โอ ว ว ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว…………………………….. …” สิ้นเสียง…ร่างของคุณแบมกระตุกหลายครั้ง !!! มือของเธอที่จับไหล่ของผมเอาไว้ บัดนี้เปลี่ยนเป็นขย้ำจิกลงไปในเนื้อ ผมเองก็สุดทน ดึงท่อนสวาทออกมาข้างนอก ปล่อยให้น้ำจากข้างในมันไหลนองออกมา ผมรู้สึกถึงการไหลผ่านของน้ำจากภายในท่อนสวาท มันทะลักออกมาเป็นลิ่มๆ ตอนนี้มันไหลนองอยู่ที่หน้าท้องของคุณแบมเต็มไปหมด ผมค่อยๆ ลุกมองหากระดาษมาเช็ดให้เธอ คุณแบมยังนอนหายใจรวยริน เพราะความเหนื่อยอ่อน ผมเอากระดาษมาเช็ด ที่หน้าท้องของเธอ ผมค่อยๆ เอาผ้าห่มห่มให้เธอ และเธอก็ค่อยๆ ดึงผ้าคลุมปิดทุกส่วนของเธอ ผมค่อยๆ ลุกใส่เสื้อผ้า และเดินออกมาจากห้อง หลังจากปิดไฟทุกดวงจนหมด นาฬิกาที่ข้อมือบอกเวลาตี 2 ผมค่อยๆ เดินออกมาผ่านสนามหญ้า ผ่านหลังเรือนรับรองอีกหลัง อย่างช้าๆ กลิ่นหอมจากเรือนร่างของคุณแบมยังติดอยู่ที่ปลายจมูก ถึงจะเสร็จสมอารมณ์หมายไปแล้ว แต่ความอยากหาได้หมดไป ผมค่อยๆ เดินลัดเลาะ กลับไปยังห้องของตัวเอง พลัน มีเสียงเรียกให้ผมหยุดดังออกมาจากด้านหลังเรือนรับรอง ทำให้ผมต้องชะงัก และตกตะลึง
“หยุดก่อน พ่อหนุ่ม”
” !?!!…”
ผมมองเห็นภาพในเงาสลัว ถึงจะไม่สว่างมากนัก แต่ก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นคือ “คุณ….ปวีณา”
